Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

of correspondence

  • 1 aequābilitās

        aequābilitās ātis, f    [aequabilis], equality, uniformity, evenness: motūs: vitae.—Fig., equity, impartiality: decernendi: iuris. — Of style, uniformity: orationis.
    * * *
    equality, fairness; evenness, uniformity; analogy (gram.), correspondence

    Latin-English dictionary > aequābilitās

  • 2 commercium (conm-)

        commercium (conm-) ī, n    [com- + merx], commercial intercourse, trade, traffic, commerce: mare et lingua commercia prohibebant, S.: portūs per commercia cogniti, Ta.: legati prohibiti commercio, L. — The right to trade, mercantile intercourse, privilege of traffic: commercium in eo agro nemini est: Latinis populis commercia inter se ademerunt, L.—Intercourse, communication, corres pondence: plebis, with the commonalty, L.—Fig., correspondence, communion, fellowship: cum Musis: cum virtute: sermonis, L.: loquendi audiendique, Ta.: belli commercia, treaties, V.

    Latin-English dictionary > commercium (conm-)

  • 3 concursātiō

        concursātiō ōnis, f    [concurso], a running together, thronging: multa (populi): percontantium.—A collision, conflict: incidentium aliorum in alios, L.: utriusque exercitūs, Cs.: proelii, N. —A running about, going to and fro: huius concursationes: (mulierum) incerta, L.: decemviralis, a travelling over the provinces.—A skirmishing, swift movement (of troops): maior quam vis, L., Cu.—Fig., coincidence, correspondence: quae concursatio somniorum?
    * * *
    running/pushing together; journeying to and fro; skirmish; disorderly meeting

    Latin-English dictionary > concursātiō

  • 4 intermissiō

        intermissiō ōnis, f    [intermitto], a breaking off, intermission, interruption, discontinuance: forensis operae: sine ullā intermissione: per intermissiones has, L.: epistularum, of correspondence: verborum, i. e. abruptness.
    * * *
    intermission; pause

    Latin-English dictionary > intermissiō

  • 5 littera (lītera)

        littera (lītera) ae, f    [LI-], a letter, alphabetical sign, written sign of a sound: (epistula) Graecis conscripta litteris, Cs.: sus rostro si humi A litteram inpresserit: maximis litteris incisum: alqd litteris mandare, commit to writing, Cs.: salutaris, tristis (i. e. A and C on the ballots of jurors, for absolvo, condemno): provocatis ostentata inanibus litteris, as a pretence, L.: ad me litteram numquam misit, not a line.—A handwriting: accedebat ad similitudinem tuae litterae: Arguit ipsorum quos littera, Iu.— A writing, document, record: iunget nos littera, inscription, O.: littera poscetur, acknowledgment in writing, O.—Usu. plur: litterae publicae, records, C., Cs.: ratio omnis et omnes litterae, accounts: praetoris, edict. —Plur., a letter, epistle: mittuntur ad Caesarem ab Cicerone litterae, Cs.: meas acceperat litteras: nullas iis praeterquam ad te dedi litteras: per litteras mandare, ne, etc., Cs.: invitare alqm per litteras: liber litterarum missarum et adlatarum, a book of correspondence ; cf. sing: Quam legis a raptā Briseide littera venit, O.— Plur, written monuments, literature, books, literary works: litteras Graecas discere, S.: abest historia litteris nostris, is wanting in our literature: Graecae de philosophiā litterae, philosophical literature: damnum Hortensi interitu Latinae litterae fecerunt parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere, L.: cupidissimus litterarum, N.—Fig., learning, the sciences, liberal education, scholarship, letters: fac periclum in litteris, T.: erant in eo plurimae litterae: scire litteras, to be educated: homo sine ingenio, sine litteris: nescire litteras: litterarum cognitio: in litteris vivere.

    Latin-English dictionary > littera (lītera)

  • 6 sermō

        sermō ōnis, m    [1 SER-], continued speech, talk, conversation, discourse: vis orationis est duplex, altera contentionis, altera sermonis: Multa inter sese vario sermone serebant, V.: illa cum illo sermonem occipit, T.: sermones caedimus, T.: in nostris sermonibus: longior, Cs.: familiaris et cottidianus: erat in sermone omnium: Referre sermones deorum, H.: Detinuit sermone diem, O.: sermo litterarum tuarum, conversation by correspondence with you.—A set conversation, learned talk, discourse, disputation, discussion: num sermonem vestrum aliquem diremit noster interventus?: rebus iis de quibus hic sermo est: inter nos habitus: de philosophiā, N.— An utterance, declaration, speech, remark: sermones (eius) ansas dabant, quibus reconditos eius sensūs tenere possemus: qui (voltus) sermo quidam tacitus mentis est, i. e. expression: refertur eius sermo ad Apronium: hic sermo Abdalonymi, Cu.— Ordinary speech, talk, conversational language: oratio philosophorum sermo potius quam oratio dicitur: si quis scribat, uti nos, Sermoni propiora, H.— Prose: comoedia nisi quod pede certo Differt sermoni, sermo merus, H.— Conversational verse, satire: (delectari) Bioneis sermonibus, H.: sermones Repentes per humum, H.— Common talk, report, rumor: numquam de vobis eorum gratissimus sermo conticescet: sermo totā Asiā dissipatus, Cn. Pompeium, etc.: in sermonem hominum venire: in hoc pervagato civitatis sermone versantur, this talk of the town: sermones iniquorum effugere: aliquid oratione meā sermonis in sese esse quaesitum, calumny: dabimus sermonem iis, qui, etc., occasion for talk.—A manner of speaking, mode of expression, language, style, diction: sermone eo uti, qui innatus est nobis: elegantia sermonis.— A language, speech: cives et sermonis et iuris societate iuncti: in Latino sermone: patrius, H.
    * * *
    conversation, discussion; rumor; diction; speech; talk; the word

    Latin-English dictionary > sermō

  • 7 verbum

        verbum ī, n    [cf. ρ)ῆμα; Eng. word], a word: pro his facit verba, speaks, Cs.: quod ego in senatu Graeco verba fecissem, had spoken: libenter verbo utor Catonis (i. e. origines): usitatius hoc verbum et tritius: si pudor, si modestia, si uno verbo temperantia, in a word: verba rebus impressit, i. e. names: contumelia verborum, abusive language, Cs.: verborum delectus, choice of language: multis verbis ultro citroque habitis, much talk on both sides: accusare verbis tribus, in three words: (dies) per quem tria verba silentur, i. e. the praetor's voice (in the official words do, dico, addico), O.—Prov.: verba flunt mortuo, i. e. that is idle talk, T.— Abl sing. adverb., briefly, in one word, by a word: postquam Caesar dicendi finem fecit, ceteri verbo alius alii varie adsentiebantur, S.: verbo de sententiā destitisti, at one word from me.—Orally, by speech: aut verbo adsentiebatur, aut pedibus in sententiam ibat, L.— Abl plur. with poss. pron., or gen, in the name of, in behalf of, for: si uxori tuae meis verbis eris gratulatus, for me: denuntiatum Fabio senatūs verbis, ne, etc., L.—In the phrase, uno verbo, in one word, in a word, briefly: Quin tu uno verbo dic, quid, etc., T.: praetores, praetorios, tribunos plebis... unoque verbo rem p., etc.—In phrases to express exact correspondence, verbum e verbo, precisely, exactly, literally: quae Graeci pa/thh appellant, ego poteram morbos, et id verbum esset e verbo.—Of a passage or work, translated or copied, ad verbum, verbum de verbo, verbum pro verbo, or verbum verbo, literally, word for word: fabellae Latinae ad verbum de Graecis expressae: verbum de verbo expressum extulit, T.: verbum pro verbo reddere: verbum verbo reddere, H.—In the phrase, verbi causā or verbi gratiā, for the sake of example, for example, for instance: si quis, verbi causā, oriente Caniculā natus est: quo die verbi causā esse oporteret Idūs.—A saying, expression, phrase, sentence: vetus verbum hoc quidemst, etc., an old saying, T.: quod verbum in pectus Iugurthae altius descendit, S.—Mere talk, mere words: dolor est malum, existimatio, dedecus, infamia verba atque ineptiae, empty words: verborum sonitus inanis.— Abl adv., verbally, in words, nominally: Ut beneficium verbis initum nunc re comprobes, T.: in quibus (civitatibus) verbo sunt liberi omnes, in name.—Hence, the phrase, verba dare, to give mere words, deceive, cheat: Quoi verba dare difficile est, T.: vel verba mihi dari facile patior in hoc: curis dare verba, i. e. to beguile, O.—In grammar, a verb.
    * * *
    word; proverb

    verba dare alicui -- cheat/deceive someone

    Latin-English dictionary > verbum

  • 8 competentia

    correspondence; proportion; symmetry (L+S); meeting, agreement; conjunction; expertise; (Cal)

    Latin-English dictionary > competentia

  • 9 conpetentia

    correspondence; proportion; symmetry (L+S); meeting, agreement; conjunction

    Latin-English dictionary > conpetentia

  • 10 correspondentia

    correspondence; mutual agreement

    Latin-English dictionary > correspondentia

  • 11 adsiduitas

    assĭdŭĭtas ( ads-), ātis, f. [2. assiduus], a constant presence with any one ( in order to serve, aid, etc.; cf. assideo, I. B. 1.; most freq. in Cic.).
    I.
    In gen.:

    medici adsiduitas,

    constant attendance, Cic. Att. 12, 33:

    cotidiana amicorum adsiduitas et frequentia,

    Q. Cic. Petit. Cons. 1, 3:

    eorum, qui abs te defensi sunt,

    id. ib. 1, 13:

    eandemque adsiduitatem tibi se praebuisse postridie,

    the same unceasing attendance, Cic. Deiot. 15, 42:

    summā adsiduitate cotidianā aliquem tractare,

    id. ad Q. Fr. 1, 3, 8.—So of the constant attendance, in the assemblies, of candidates for office (cf.:

    habitare in oculis,

    Cic. Planc. 27, 66):

    altera pars petitionis, quae in populari ratione versatur, desiderat nomenclationem, blanditiam, adsiduitatem, etc.,

    Q. Cic. Petit. Cons. 11, § 43:

    adsiduitatis et operarum harum cotidianarum putat esse consulatum,

    Cic. Mur. 9, 21:

    valuit adsiduitate, valuit observandis amicis, valuit liberalitate,

    id. Planc. 27 fin.:

    homo aut frugalitatis existimatione praeclara aut, id quod levissimum est, adsiduitate,

    id. Verr. 2, 1, 39. —First in Suet., without access. idea, for constant presence, Suet. Tib. 10.—
    II.
    Esp., with gen. of thing, with the idea of continuance in time, the continuance, duration, constancy of any thing; sometimes a frequent occurrence or repetition of it:

    adsiduitate molestiarum sensum omnem humanitatis ex animis amittimus,

    Cic. Rosc. Am. 53 fin.:

    adsiduitate cotidianā et consuetudine oculorum adsuescunt animi,

    id. N. D. 2, 38, 96:

    bellorum,

    id. Off. 2, 21, 74:

    epistularum,

    unbroken correspondence, id. Fam. 16, 25:

    orationis,

    id. Att. 16, 5, 2:

    dicendi adsiduitas aluit audaciam,

    id. Inv. 1, 3, 4:

    contubernii,

    Tac. Or. 5:

    spectaculorum,

    Suet. Aug. 43:

    concubitus,

    id. Dom. 22:

    opprobrii,

    Vulg. Eccli. 41, 9: ejusdem litterae, Auct. ad Her. 4, 12, 18.—Without gen. of thing:

    talis in rem publicam nostram labor, adsiduitas, dimicatio,

    assiduity, unremitting application, Cic. Balb. 2, 6:

    adsiduitas illius non est,

    Vulg. Eccli. 7, 14:

    viri mendacis,

    ib. ib. 20, 27; 38, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > adsiduitas

  • 12 assiduitas

    assĭdŭĭtas ( ads-), ātis, f. [2. assiduus], a constant presence with any one ( in order to serve, aid, etc.; cf. assideo, I. B. 1.; most freq. in Cic.).
    I.
    In gen.:

    medici adsiduitas,

    constant attendance, Cic. Att. 12, 33:

    cotidiana amicorum adsiduitas et frequentia,

    Q. Cic. Petit. Cons. 1, 3:

    eorum, qui abs te defensi sunt,

    id. ib. 1, 13:

    eandemque adsiduitatem tibi se praebuisse postridie,

    the same unceasing attendance, Cic. Deiot. 15, 42:

    summā adsiduitate cotidianā aliquem tractare,

    id. ad Q. Fr. 1, 3, 8.—So of the constant attendance, in the assemblies, of candidates for office (cf.:

    habitare in oculis,

    Cic. Planc. 27, 66):

    altera pars petitionis, quae in populari ratione versatur, desiderat nomenclationem, blanditiam, adsiduitatem, etc.,

    Q. Cic. Petit. Cons. 11, § 43:

    adsiduitatis et operarum harum cotidianarum putat esse consulatum,

    Cic. Mur. 9, 21:

    valuit adsiduitate, valuit observandis amicis, valuit liberalitate,

    id. Planc. 27 fin.:

    homo aut frugalitatis existimatione praeclara aut, id quod levissimum est, adsiduitate,

    id. Verr. 2, 1, 39. —First in Suet., without access. idea, for constant presence, Suet. Tib. 10.—
    II.
    Esp., with gen. of thing, with the idea of continuance in time, the continuance, duration, constancy of any thing; sometimes a frequent occurrence or repetition of it:

    adsiduitate molestiarum sensum omnem humanitatis ex animis amittimus,

    Cic. Rosc. Am. 53 fin.:

    adsiduitate cotidianā et consuetudine oculorum adsuescunt animi,

    id. N. D. 2, 38, 96:

    bellorum,

    id. Off. 2, 21, 74:

    epistularum,

    unbroken correspondence, id. Fam. 16, 25:

    orationis,

    id. Att. 16, 5, 2:

    dicendi adsiduitas aluit audaciam,

    id. Inv. 1, 3, 4:

    contubernii,

    Tac. Or. 5:

    spectaculorum,

    Suet. Aug. 43:

    concubitus,

    id. Dom. 22:

    opprobrii,

    Vulg. Eccli. 41, 9: ejusdem litterae, Auct. ad Her. 4, 12, 18.—Without gen. of thing:

    talis in rem publicam nostram labor, adsiduitas, dimicatio,

    assiduity, unremitting application, Cic. Balb. 2, 6:

    adsiduitas illius non est,

    Vulg. Eccli. 7, 14:

    viri mendacis,

    ib. ib. 20, 27; 38, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > assiduitas

  • 13 colloquium

    collŏquĭum ( conl-), ii, n. [id.], a conversation, conference, discourse (class. in prose and poetry;

    not in Hor.): colloquium cum conveniunt in unum locum loquendi causā,

    Varr. L. L. 6, § 57 Müll.; Titin. ap. Non. p. 256, 16:

    eo ad colloquium venerunt,

    Caes. B. G. 1, 43:

    in colloquium venire,

    id. ib. 1, 35:

    in Antonii congressum colloquiumque veniendum est,

    Cic. Phil. 12, 11, 26:

    pervenire ad conloquium alicujus,

    id. ib. 9, 1, 2:

    denos ut ad colloquium adducerent,

    Caes. B. G. 1, 43:

    de aliquā re in colloquium venire,

    Nep. Dat. 11, 1:

    convenire in colloquium,

    id. Hann. 6, 2:

    in colloquio esse,

    id. Dat. 11, 3: facere, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5:

    occulta habere cum aliquo,

    Liv. 27, 1, 14; so,

    secreta serere cum aliquo,

    id. 34, 61, 7; cf.:

    nocturnis impellere aliquem,

    Tac. A. 1, 16; and:

    secretis componere, etc.,

    id. ib. 3, 40:

    crebra inter se,

    Caes. B. C. 3, 19:

    petere,

    Ov. M. 13, 552; Suet. Aug. 27:

    clausis foribus videre,

    Lucr. 4, 598:

    dare,

    Prop. 4 (5), 10, 32:

    colloquio alterius non egere,

    Cic. Off. 3, 1, 1; cf.:

    colloquio carere,

    id. Att. 12, 15:

    adesse colloquiis,

    Val. Fl. 3, 293:

    rerum leviorum,

    Cic. Ac. 2, 2, 6:

    fruiturque deorum Colloquio,

    Verg. A. 7, 91:

    praeceptoris,

    Petr. 9 fin.:

    colloquia amicorum absentium,

    i. e. epistolary correspondence, communication by letter, Cic. Phil. 2, 4, 7.—
    II.
    Transf. to animals:

    alitum colloquia,

    Plin. 10, 49, 70, § 137; repeated by Gell. 10, 12, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > colloquium

  • 14 commercium

    com-mercĭum ( con-m-; ante-class.; sometimes ‡ commircĭum; cf. Vel. Long. p. 2236 P.), ii, n. [merx].
    I.
    Commercial intercourse, trade, traffic, commerce:

    mare magnum et ignara lingua commercia prohibebant,

    Sall. J. 18, 5; Plin. 33, 1, 3, § 7; Plin. Pan. 29; Tac. Agr. 24; Liv. 4, 52, 6:

    salis,

    id. 45, 29, 13:

    commercium hominum in locum aliquem mutui usus contrahunt,

    id. 38, 18, 12:

    neque Thraces commercio faciles erunt,

    id. 40, 58, 1:

    jus commercii,

    Dig. 49, 5, 6.—
    B.
    Meton.
    1.
    The right to trade as merchants, a mercantile right:

    commercium in eo agro nemini est,

    Cic. Verr. 2, 3, 40, § 93; cf. id. ib. 2, 2, 50, §

    124: L. Crasso commercium istarum rerum cum Graecis hominibus non fuisse,

    id. ib. 2, 4, 59, §

    133: ceteris Latinis populis conubia commerciaque et concilia inter se ademerunt,

    Liv. 8, 14, 10; 43, 5, 9; cf. Dig. 41, 1, 62; 30, 1, 39; 45, 1, 34.—
    * 2.
    An article of traffic, merchandise, wares:

    commercia militaria,

    Plin. 35, 13, 47, § 168; for provisions, id. 26, 4, 9, § 18; cf. Front. 2, 5, 14.—
    3.
    A place of trade, market - place:

    commercia et litora peragrare,

    Plin. 37, 3, 11, § 45; Claud. in Eutr. 1, 58.—
    II.
    In gen., intercourse, communication, correspondence, fellowship; lit. and trop.:

    quid tibi mecum est commerci, senex?

    Plaut. Aul. 4, 4, 4; id. Bacch. 1, 2, 9; id. Stich. 4, 1, 15:

    mihi cum vostris legibus Nihil est commerci,

    I have nothing to do with your laws, id. Rud. 3, 4, 20:

    commercium habere cum Musis,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66:

    commercium habere cum virtute,

    id. Sen. 12, 42:

    dandi et excipiendi beneficii,

    Val. Max. 5, 3, ext. 3:

    agrorum aedificiorumque inter se,

    Liv. 45, 29, 10:

    plebis,

    with them, id. 5, 3, 8; 41, 24, 16:

    linguae,

    Ov. Tr. 5, 10, 35; Liv. 1, 18, 3; 9, 36, 6; 25, 33, 3:

    sermonis,

    id. 5, 15, 5; cf.:

    loquendi audiendique,

    Tac. Agr. 2 fin.:

    commercia epistularum,

    Vell. 2, 65, 1:

    hoc inter nos epistularum commercium frequentare,

    Sen. Ep. 38, 1:

    communium studiorum,

    Suet. Claud. 42:

    sortis humanae,

    Tac. A. 6, 19:

    belli,

    stipulation, treaty, id. ib. 14, 33:

    belli tollere,

    Verg. A. 10, 532; so,

    belli dirimere,

    Tac. H. 3, 81.— Plur.:

    est deus in nobis, et sunt commercia caeli,

    Ov. A. A. 3, 549.—
    B.
    Esp., forbidden intercourse, illicit commerce:

    libidinis,

    Val. Max. 8, 2, 2:

    stupri,

    Suet. Calig. 36.— Absol.:

    cum eā mihi fuit commercium,

    Plaut. Truc. 1, 1, 77.—
    2.
    In law, = collusio, Cod. Th. 3, 11, 4; cf. ib. 11, 4, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > commercium

  • 15 commircium

    com-mercĭum ( con-m-; ante-class.; sometimes ‡ commircĭum; cf. Vel. Long. p. 2236 P.), ii, n. [merx].
    I.
    Commercial intercourse, trade, traffic, commerce:

    mare magnum et ignara lingua commercia prohibebant,

    Sall. J. 18, 5; Plin. 33, 1, 3, § 7; Plin. Pan. 29; Tac. Agr. 24; Liv. 4, 52, 6:

    salis,

    id. 45, 29, 13:

    commercium hominum in locum aliquem mutui usus contrahunt,

    id. 38, 18, 12:

    neque Thraces commercio faciles erunt,

    id. 40, 58, 1:

    jus commercii,

    Dig. 49, 5, 6.—
    B.
    Meton.
    1.
    The right to trade as merchants, a mercantile right:

    commercium in eo agro nemini est,

    Cic. Verr. 2, 3, 40, § 93; cf. id. ib. 2, 2, 50, §

    124: L. Crasso commercium istarum rerum cum Graecis hominibus non fuisse,

    id. ib. 2, 4, 59, §

    133: ceteris Latinis populis conubia commerciaque et concilia inter se ademerunt,

    Liv. 8, 14, 10; 43, 5, 9; cf. Dig. 41, 1, 62; 30, 1, 39; 45, 1, 34.—
    * 2.
    An article of traffic, merchandise, wares:

    commercia militaria,

    Plin. 35, 13, 47, § 168; for provisions, id. 26, 4, 9, § 18; cf. Front. 2, 5, 14.—
    3.
    A place of trade, market - place:

    commercia et litora peragrare,

    Plin. 37, 3, 11, § 45; Claud. in Eutr. 1, 58.—
    II.
    In gen., intercourse, communication, correspondence, fellowship; lit. and trop.:

    quid tibi mecum est commerci, senex?

    Plaut. Aul. 4, 4, 4; id. Bacch. 1, 2, 9; id. Stich. 4, 1, 15:

    mihi cum vostris legibus Nihil est commerci,

    I have nothing to do with your laws, id. Rud. 3, 4, 20:

    commercium habere cum Musis,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66:

    commercium habere cum virtute,

    id. Sen. 12, 42:

    dandi et excipiendi beneficii,

    Val. Max. 5, 3, ext. 3:

    agrorum aedificiorumque inter se,

    Liv. 45, 29, 10:

    plebis,

    with them, id. 5, 3, 8; 41, 24, 16:

    linguae,

    Ov. Tr. 5, 10, 35; Liv. 1, 18, 3; 9, 36, 6; 25, 33, 3:

    sermonis,

    id. 5, 15, 5; cf.:

    loquendi audiendique,

    Tac. Agr. 2 fin.:

    commercia epistularum,

    Vell. 2, 65, 1:

    hoc inter nos epistularum commercium frequentare,

    Sen. Ep. 38, 1:

    communium studiorum,

    Suet. Claud. 42:

    sortis humanae,

    Tac. A. 6, 19:

    belli,

    stipulation, treaty, id. ib. 14, 33:

    belli tollere,

    Verg. A. 10, 532; so,

    belli dirimere,

    Tac. H. 3, 81.— Plur.:

    est deus in nobis, et sunt commercia caeli,

    Ov. A. A. 3, 549.—
    B.
    Esp., forbidden intercourse, illicit commerce:

    libidinis,

    Val. Max. 8, 2, 2:

    stupri,

    Suet. Calig. 36.— Absol.:

    cum eā mihi fuit commercium,

    Plaut. Truc. 1, 1, 77.—
    2.
    In law, = collusio, Cod. Th. 3, 11, 4; cf. ib. 11, 4, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > commircium

  • 16 conloquium

    collŏquĭum ( conl-), ii, n. [id.], a conversation, conference, discourse (class. in prose and poetry;

    not in Hor.): colloquium cum conveniunt in unum locum loquendi causā,

    Varr. L. L. 6, § 57 Müll.; Titin. ap. Non. p. 256, 16:

    eo ad colloquium venerunt,

    Caes. B. G. 1, 43:

    in colloquium venire,

    id. ib. 1, 35:

    in Antonii congressum colloquiumque veniendum est,

    Cic. Phil. 12, 11, 26:

    pervenire ad conloquium alicujus,

    id. ib. 9, 1, 2:

    denos ut ad colloquium adducerent,

    Caes. B. G. 1, 43:

    de aliquā re in colloquium venire,

    Nep. Dat. 11, 1:

    convenire in colloquium,

    id. Hann. 6, 2:

    in colloquio esse,

    id. Dat. 11, 3: facere, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5:

    occulta habere cum aliquo,

    Liv. 27, 1, 14; so,

    secreta serere cum aliquo,

    id. 34, 61, 7; cf.:

    nocturnis impellere aliquem,

    Tac. A. 1, 16; and:

    secretis componere, etc.,

    id. ib. 3, 40:

    crebra inter se,

    Caes. B. C. 3, 19:

    petere,

    Ov. M. 13, 552; Suet. Aug. 27:

    clausis foribus videre,

    Lucr. 4, 598:

    dare,

    Prop. 4 (5), 10, 32:

    colloquio alterius non egere,

    Cic. Off. 3, 1, 1; cf.:

    colloquio carere,

    id. Att. 12, 15:

    adesse colloquiis,

    Val. Fl. 3, 293:

    rerum leviorum,

    Cic. Ac. 2, 2, 6:

    fruiturque deorum Colloquio,

    Verg. A. 7, 91:

    praeceptoris,

    Petr. 9 fin.:

    colloquia amicorum absentium,

    i. e. epistolary correspondence, communication by letter, Cic. Phil. 2, 4, 7.—
    II.
    Transf. to animals:

    alitum colloquia,

    Plin. 10, 49, 70, § 137; repeated by Gell. 10, 12, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > conloquium

  • 17 conmercium

    com-mercĭum ( con-m-; ante-class.; sometimes ‡ commircĭum; cf. Vel. Long. p. 2236 P.), ii, n. [merx].
    I.
    Commercial intercourse, trade, traffic, commerce:

    mare magnum et ignara lingua commercia prohibebant,

    Sall. J. 18, 5; Plin. 33, 1, 3, § 7; Plin. Pan. 29; Tac. Agr. 24; Liv. 4, 52, 6:

    salis,

    id. 45, 29, 13:

    commercium hominum in locum aliquem mutui usus contrahunt,

    id. 38, 18, 12:

    neque Thraces commercio faciles erunt,

    id. 40, 58, 1:

    jus commercii,

    Dig. 49, 5, 6.—
    B.
    Meton.
    1.
    The right to trade as merchants, a mercantile right:

    commercium in eo agro nemini est,

    Cic. Verr. 2, 3, 40, § 93; cf. id. ib. 2, 2, 50, §

    124: L. Crasso commercium istarum rerum cum Graecis hominibus non fuisse,

    id. ib. 2, 4, 59, §

    133: ceteris Latinis populis conubia commerciaque et concilia inter se ademerunt,

    Liv. 8, 14, 10; 43, 5, 9; cf. Dig. 41, 1, 62; 30, 1, 39; 45, 1, 34.—
    * 2.
    An article of traffic, merchandise, wares:

    commercia militaria,

    Plin. 35, 13, 47, § 168; for provisions, id. 26, 4, 9, § 18; cf. Front. 2, 5, 14.—
    3.
    A place of trade, market - place:

    commercia et litora peragrare,

    Plin. 37, 3, 11, § 45; Claud. in Eutr. 1, 58.—
    II.
    In gen., intercourse, communication, correspondence, fellowship; lit. and trop.:

    quid tibi mecum est commerci, senex?

    Plaut. Aul. 4, 4, 4; id. Bacch. 1, 2, 9; id. Stich. 4, 1, 15:

    mihi cum vostris legibus Nihil est commerci,

    I have nothing to do with your laws, id. Rud. 3, 4, 20:

    commercium habere cum Musis,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66:

    commercium habere cum virtute,

    id. Sen. 12, 42:

    dandi et excipiendi beneficii,

    Val. Max. 5, 3, ext. 3:

    agrorum aedificiorumque inter se,

    Liv. 45, 29, 10:

    plebis,

    with them, id. 5, 3, 8; 41, 24, 16:

    linguae,

    Ov. Tr. 5, 10, 35; Liv. 1, 18, 3; 9, 36, 6; 25, 33, 3:

    sermonis,

    id. 5, 15, 5; cf.:

    loquendi audiendique,

    Tac. Agr. 2 fin.:

    commercia epistularum,

    Vell. 2, 65, 1:

    hoc inter nos epistularum commercium frequentare,

    Sen. Ep. 38, 1:

    communium studiorum,

    Suet. Claud. 42:

    sortis humanae,

    Tac. A. 6, 19:

    belli,

    stipulation, treaty, id. ib. 14, 33:

    belli tollere,

    Verg. A. 10, 532; so,

    belli dirimere,

    Tac. H. 3, 81.— Plur.:

    est deus in nobis, et sunt commercia caeli,

    Ov. A. A. 3, 549.—
    B.
    Esp., forbidden intercourse, illicit commerce:

    libidinis,

    Val. Max. 8, 2, 2:

    stupri,

    Suet. Calig. 36.— Absol.:

    cum eā mihi fuit commercium,

    Plaut. Truc. 1, 1, 77.—
    2.
    In law, = collusio, Cod. Th. 3, 11, 4; cf. ib. 11, 4, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > conmercium

  • 18 consuetudo

    consŭētūdo, ĭnis, f. [consuesco].
    I.
    A being accustomed, custom, habit, use, usage.
    A.
    In gen. (very freq. in all periods, esp. in prose):

    exercitatio ex quā consuetudo gignitur,

    Cic. de Or. 2, 87, 358:

    dicunt... consuetudine quasi alteram naturam effici,

    id. Fin. 5, 25, 74:

    ad parentium consuetudinem moremque deducimur,

    id. Off. 1, 32, 118; id. Mil. 1, 1; id. Clu. 38, 96:

    majorum,

    id. Div. in Caecil. 21, 67; cf. id. ib. 2, 5:

    Siculorum ceterorumque Graecorum,

    id. Verr. 2, 2, 52, § 129; id. de Or. 2, 3, 13; Caes. B. G. 1, 45; cf. id. ib. 1, 43:

    eorum dierum,

    id. ib. 2, 17:

    non est meae consuetudinis rationem reddere, etc.,

    Cic. Rab. Perd. 1, 1: con [p. 441] suetudo mea fert, id. Caecin. 29, 85:

    consuetudinem tenere, etc.,

    id. Phil. 1, 11, 27:

    haec ad nostram consuetudinem sunt levia,

    Nep. Epam. 2, 3:

    contra morem consuetudinemque civilem aliquid facere,

    Cic. Off. 1, 41, 148:

    quod apud Germanos ea consuetudo esset, ut, etc.,

    Caes. B. G. 1, 50; cf. with ut, id. ib. 4, 5:

    cottidianae vitae,

    Ter. Heaut. 2, 3, 42:

    virtutem ex consuetudine vitae sermonisque nostri interpretemur,

    Cic. Lael. 6, 21; cf.:

    vitae meae,

    id. Rab. Perd. 1, 2;

    and sermonis,

    id. Fat. 11, 24; Quint. 1, 6, 45:

    communis sensūs,

    Cic. de Or. 1, 3, 12:

    jam in proverbii consuetudinem venit,

    id. Off. 2, 15, 55:

    victūs,

    id. Att. 12, 26, 2; Caes. B. G. 1, 31:

    otii,

    Quint. 1, 3, 11 al.:

    peccandi,

    Cic. Verr. 2, 3, 76, § 176; Quint. 7, 2, 44:

    splendidior loquendi,

    Cic. Brut. 20, 78:

    loquendi,

    Quint. 1, 6, 43; 11, 1, 12:

    dicendi,

    Cic. Mur. 13, 29; Quint. 2, 4, 16:

    docendi,

    id. 2, 5, 2:

    vivendi,

    id. 1, 6, 45:

    immanis ac barbara hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21; cf.:

    classium certis diebus audiendarum,

    Quint. 10, 5, 21 al.:

    indocta,

    Cic. Or. 48, 161: mala, * Hor. S. 1, 3, 36:

    assidua,

    Quint. 1, 1, 13:

    longa,

    id. 2, 5, 2:

    vetus,

    id. 1, 6, 43:

    communis,

    id. 11, 1, 12; 12, 2, 19:

    vulgaris,

    id. 2, 13, 11; Cic. de Or. 1, 58, 248:

    bene facere jam ex consuetudine in naturam vortit,

    Sall. J. 85, 9:

    omnia quae in consuetudine probantur,

    generally, Cic. Ac. 2, 24, 75:

    negant umquam solam hanc alitem (aquilam) fulmine exanimatam. Ideo armigeram Jovis consuetudo judicavit,

    the general opinion, Plin. 10, 3, 4, § 15.—
    (β).
    With prepp., ex consuetudine, pro consuetudine, and absol. consuetudine, according to or from custom, by or from habit, in a usual or customary manner, etc.:

    Germani celeriter ex consuetudine suā phalange factā impetus gladiorum exceperunt,

    Caes. B. G. 1, 52; so with ex, Sall. J. 71, 4; 85, 9; Quint. 2, 5, 1; Suet. Ner. 42 al.:

    pro meā consuetudine,

    according to my custom, Cic. Arch. 12, 32:

    consuetudine suā Caesar sex legiones expeditas ducebat,

    Caes. B. G. 2, 19; 2, 32:

    consuetudine animus rursus te huc inducet,

    Plaut. Merc. 5, 4, 41:

    huc cum se consuetudine reclinaverunt,

    Caes. B. G. 6, 27 fin.; so id. ib. 7, 24, 2; Sall. J. 31, 25 al.—Less freq.: praeter consuetudinem, contrary to experience, unexpectedly (opp. praeter naturam), Cic. Div. 2, 28, 60:

    plures praeter consuetudinem armatos apparere,

    contrary to custom, Nep. Hann. 12, 4; cf.:

    contra consuetudinem,

    Cic. Off. 1, 41, 148:

    supra consuetudinem,

    Cels. 2, 2.—
    B.
    Esp.
    1.
    Customary right, usage as a common law:

    (jus) constat ex his partibus: naturā, lege, consuetudine, judicato... consuetudine jus est id, quod sine lege aeque ac si legitimum sit, usitatum est,

    Auct. Her. 2, 13, 19; Cic. Inv. 2, 54, 162:

    consuetudine jus esse putatur id, quod voluntate omnium sine lege vetustas comprobavit,

    id. ib. 2, 22, 67; Varr. ap. Serv. ad Verg. A. 7, 601; Cic. Caecin. 8, 23; id. Div. in Caecil. 2, 5; Dig. 1, 3, 32.—
    2.
    In gram. (instead of consuetudo loquendi; cf. supra), a usage or idiom of language, Varr. L. L. in 8th and 9th books on almost every page; Cic. Or. 47, 157; Quint. 1, 6, 3; 1, 6, 16; 2, 5, 2.—Hence,
    3.
    In Col. for language in gen.:

    consuetudini Latinae oeconomicum Xenophontis tradere,

    Col. 12, praef. §

    7: nostra (opp. Graeca),

    id. 6, 17, 7.—
    II.
    Social intercourse, companionship, familiarity, conversation (freq. and class; in an honorable sense most freq. in Cic.).
    A.
    In gen.:

    (Deiotarus) cum hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque jungebat,

    Cic. Deiot. 9, 27; so in plur.:

    victūs cum multis,

    id. Mil. 8, 21; and in sing.:

    victūs,

    id. Or. 10, 33:

    domesticus usus et consuetudo est alicui cum aliquo,

    id. Rosc. Am. 6, 15; cf. id. Fam. 13, 23, 1:

    consuetudine conjuncti inter nos sumus,

    id. Att. 1, 16, 11:

    consuetudine ac familiaritate,

    id. Quint. 3, 12;

    so with familiaritas,

    id. Fam. 10, 3, 1:

    dare se in consuetudinem,

    id. Pis. 28, 68:

    insinuare in alicujus consuetudinem,

    id. Fam. 4, 13, 6; cf.:

    immergere se in consuetudinem alicujus,

    id. Clu. 13, 36:

    epistularum,

    epistolary correspondence, id. Fam. 4, 13, 1:

    nutrimentorum,

    community, Suet. Calig. 9.—
    B.
    In partic., intercourse in love, in an honorable, and more freq. in a dishonorable sense, a love affair, an amour, love intrique, illicit intercourse, Ter. And. 3, 3, 28; id. Hec. 3, 3, 44; Suet. Tib. 7; id. Ner. 35; Ter. And. 1, 1, 83; 1, 5, 44; 2, 6, 8; Liv. 39, 9, 6 and 7; Quint. 5, 11, 34; Suet. Tit. 10 al.—

    So also freq.: consuetudo stupri,

    Sall. C. 23, 3; Suet. Calig. 24; id. Oth. 2; Curt. 4, 10, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > consuetudo

  • 19 imparilitas

    impărĭlĭtas ( inp-), ātis, f. [imparilis], inequality, difference (very rare): imparilitas haec turbat observationem omnisque ratio disciplinae confunditur, lack of [p. 897] correspondence between the situations of the stars and the varied fates of men, Nigid. ap. Gell. 14, 1, 22.—
    II.
    Gram. t. t.:

    soloecismus Latino vocabulo a Sinnio Capitone ejusdemque aetatis aliis imparilitas appellatus,

    Gell. 5, 20, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > imparilitas

  • 20 inparilitas

    impărĭlĭtas ( inp-), ātis, f. [imparilis], inequality, difference (very rare): imparilitas haec turbat observationem omnisque ratio disciplinae confunditur, lack of [p. 897] correspondence between the situations of the stars and the varied fates of men, Nigid. ap. Gell. 14, 1, 22.—
    II.
    Gram. t. t.:

    soloecismus Latino vocabulo a Sinnio Capitone ejusdemque aetatis aliis imparilitas appellatus,

    Gell. 5, 20, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inparilitas

См. также в других словарях:

  • correspondence — cor‧re‧spon‧dence [ˌkɒrˈspɒndəns ǁ ˌkɔːrˈspɑːn , ˌkɑː ] noun [uncountable] 1. letters exchanged between people, especially business or official letters: • Any correspondence concerning the inquiry should be sent to Mr Alan Wood. comˌmercial… …   Financial and business terms

  • Correspondence analysis — (CA) is a multivariate statistical technique proposed[1] by Hirschfeld[2] and later developed by Jean Paul Benzécri.[3] It is conceptually similar to principal component analysis, but applies to categorical rather than continuous data. In a… …   Wikipedia

  • Correspondence — may refer to: In general usage, non concurrent, remote communication between people, including letters, email, newsgroups, Internet forums, blogs Correspondence theory of truth (philosophy), a theory in epistemology Correspondence principle… …   Wikipedia

  • Correspondence Publishing Committee — was a radical left organization led by C.L.R. James and Martin Glaberman that existed in the United States from approximately 1951 until it split in 1962. Contents 1 History 2 Facing Reality 3 Sources …   Wikipedia

  • Correspondence school — Cor res*pond ence school A school that teaches by correspondence, the instruction being based on printed instruction sheets and the recitation papers written by the student in answer to the questions or requirements of these sheets. In the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Correspondence (album) — Correspondence Studio album LP by Peter Godwin Released 1983 …   Wikipedia

  • correspondence clerk — ➔ clerk * * * correspondence clerk UK US noun [C] ► a person who works in an office and deals with the letters that are received, sent out, and stored there: »To find this kind of work, contact recruitment agencies that recruit for correspondence …   Financial and business terms

  • correspondence course — ➔ course * * * correspondence course UK US noun [C] ► a course of study that you do from your home with books and other information that are sent to you by post or email: »He took a correspondence course in accountancy. → See also DISTANCE… …   Financial and business terms

  • Correspondence — Cor re*spond ence ( sp?nd ens), n. [Cf. F. correspondance.] 1. Friendly intercourse; reciprocal exchange of civilities; especially, intercourse between persons by means of letters. [1913 Webster] Holding also good correspondence with the other… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • correspondence course — correspondence courses N COUNT A correspondence course is a course in which you study at home, receiving your work by post and sending it back by post. I took a correspondence course in computing …   English dictionary

  • correspondence audit — An examination of the accuracy of a taxpayer s income tax return conducted through the mail by the Internal Revenue Service, which sends the taxpayer a request for proof of a particular deduction or exemption taken by either completing a special… …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»